O książce: 2015 / Nie, nie jesteśmy arystokratami, jesteśmy klasą średnią, na którą szlachta patrzy ze zmarszczonym nosem. Ale zawsze podają sobie ręce i uśmiechają się przychylnie, gdy potrzebują pożyczki. Mój ojciec jest bankierem i biznesmenem, dlatego włączamy się w spotkania towarzyskie, w Ogrodzie Miejskim, a nawet otrzymujemy zaproszenia na bale. Do mojego debiutu mama przygotowywała mnie przez cały ubiegły rok, jednak z powodu choroby przegapiłem pierwszy bal, co niesamowicie zdenerwowało Madame Lambert. Teraz czekała mnie druga szansa, jak powiedziała moja mama, na corocznym balu sylwestrowym, kiedy nowe debiutantki podbiły wyższe i niezbyt wysokie towarzystwo. Wszyscy rozumieliśmy, że arystokraci kręcą na mnie nosem, niezależnie od tego, jak dobry byłbym. Jednak dla szlacheckich, ale zubożałych rodzin stał się smaczną zdobyczą. Posag, jaki mi dali, był taki, że gdybym chciała, mogłabym żyć bez męża. Ale bez męża nie da się tego zrobić, a mojej mamie bardzo zależało na tym, abym zdobyła ten tytuł. Ten tytuł w ogóle mi się nie przydał; lubiłem żyć tak, jak żyliśmy, nie otoczony wieloma konwencjami. Tata śmiał się z aspiracji mojej mamy i machał do mnie ręką, żebym się nie denerwowała.